من بـه لبخندی ، از تـو خـرسندم مِهـر تو ای مه ، آرزومندم بـــــر تـــــو پــابـنـــدم
از تـو وفــا خواهم من زخدا خواهم تا به‌رهت بازم ، جان
تـا بـه‌تـو پیـوستم از همه بگسستم برتو فدا سازم ، جان
....................
عاشقم مـن ، عاشقی بی‌قـرارم کس ندارد ، خبر از دل زارم
آرزویی جز تو در دل ندارم
من بـه لبخندی ، از تـو خـرسندم مِهـر تو ای مه ، آرزومندم بـــــر تـــــو پــابـنـــدم
خیز و با من ، در افق‌ها سفر کُن دلنوازی ، چون نسیم سحر کُن
ساز دل را ، نغمه‌گر کُن همچو بلبل ، نغمه سر کُن
نغمه‌گر کُن ، همچو بلبل ، نغمه سر کُن
این آهنگو تقدیم میکنم به خانمی خودم که اندازه تمام دنیا دوسش دارم
متن زیر منتخبی است از کتاب *چهل نامه کوتاه به همسرم*
نوشته زنده یاد نادرابراهیمی
توصیه می کنم که حتما تا انتها بخونین
*هم سفر*
در این راه طولانی که ما بی خبریم
و چون باد می گذرد
بگذار خرده اختلاف هایمان با هم باقی بماند
خواهش می کنم ! مخواه که یکی شویم ، مطلقا یکی
مخواه که هر چه تو دوست داری ، من همان را، به همان شدت دوست داشته باشم
و هر چه من دوست دارم، به همان گونه مورد دوست داشتن تو نیز
باشد
مخواه که هر دو یک آواز را بپسندیم
یک ساز را، یک کتاب را، یک طعم را، یک رنگ را
و یک شیوه نگاه کردن را
مخواه که انتخابمان یکی باشد، سلیقه مان یکی و رویاهامان یکی
هم سفر بودن و هم هدف بودن ، ابدا به معنی شبیه بودن و شبیه شدن نیست
و شبیه شدن دال بر کمال نیست بل دلیل توقف است
عزیز من
دو نفر که عاشق اند و عشق آنها را به وحدتی عاطفی رسانده است؛
واجب نیست که هر دو صدای کبک، درخت نارون ، حجاب برفی قله ی علم کوه ، رنگ
سرخ و بشقاب سفالی را دوست داشته
باشند
اگر چنین حالتی پیش بیاید، باید گفت که یا عاشق زائد است یا معشوق
یکی کافیست
عشق، از خودخواهی ها و خود پرستی ها گذشتن است اما، این سخن به معنای تبدیل شدن
به دیگری نیست
من از عشق زمینی حرف می زنم که ارزش آن در "حضور" است
نه در محو و نابود شدن یکی در دیگری
عزیز من
اگر زاویه دیدمان نسبت به چیزی یکی نیست ، بگذار یکی نباشد
بگذار درعین وحدت مستقل باشیم
بخواه که در عین یکی بودن ، یکی نباشیم
بخواه که همدیگر را کامل کنیم نه ناپدید
بگذار صبورانه و مهرمندانه درباب هر چیز که مورد
اختلاف ماست بحث کنیم
اما نخواهیم که بحث ، ما را به نقطه ی مطلقا واحدی برساند
بحث، باید ما را به ادراک متقابل برساند نه فنای متقابل
اینجا سخن از رابطه ی عارف با خدای عارف در میان نیست
سخن از ذره ذره ی وافعیت ها و حقیقت های عینی و جاری زندگیست
بیا بحث کنیم
بیا معلوماتمان را تاخت بزنیم
بیا کلنجار برویم
اما سرانجام نخواهیم که غلبه کنیم
بیا حتی اختلافهای اساسی و اصولی زندگی مان را ،در بسیاری زمینه ها، تا آنجا
که حس می کنیم دوگانگی، شور و حال و زندگی می بخشد
نه
پژمردگی و افسردگی و مرگ ،.......... حفظ کنیم
من و تو حق داریم در برابر هم قد علم کنیم
و حق داریم بسیاری ازنظرات وعقاید هم را نپذیریم بی آنکه قصد تحقیرهم را داشته
باشیم
عزیز من ! بیا متفاوت باشیم
این نوشته که خوندین از طرفه خانمی منه
لطفا اگه خوندین حتمی نظر بدین
یکی از دوستانم به نام پل یک دستگاه اتومبیل سواری به عنوان عیدی از
برادرش دریافت کرده بود. شب عید هنگامی که پل از اداره اش بیرون آمد متوجه
پسر بچه شیطانی شد که دور و بر ماشین نو و براقش قدم می زد و آن را تحسین
می کرد. پل نزدیک ماشین که رسید پسر پرسید: " این ماشین مال شماست ، آقا؟"
پل
سرش را به علامت تائید تکان داد و گفت: برادرم به عنوان عیدی به من داده
است". پسر متعجب شد و گفت: "منظورتان این است که برادرتان این ماشین را
همین جوری، بدون این که دیناری بابت آن پرداخت کنید، به شما داده است؟ آخ
جون، ای کاش..." البته پل کاملاً واقف بود که پسر چه آرزویی می خواهد
بکند. او می خواست آرزو کند. که ای کاش او هم یک همچو برادری داشت. اما
آنچه که پسر گفت سرتا پای وجود پل را به لرزه درآورد:" ای کاش من هم یک
همچو برادری بودم."
پل مات و مبهوت به پسر نگاه کرد و سپس با یک انگیزه
آنی گفت: "دوست داری با هم تو ماشین یه گشتی بزنیم؟""اوه بله، دوست
دارم."تازه راه افتاده بودند که پسر به طرف پل بر گشت و با چشمانی که از
خوشحالی برق می زد، گفت: "آقا، می شه خواهش کنم که بری به طرف خونه ما؟"پل
لبخند زد. او خوب فهمید که پسر چه می خواهد بگوید. او می خواست به
همسایگانش نشان دهد که توی چه ماشین بزرگ و شیکی به خانه برگشته است. اما
پل باز در اشتباه بود.. پسر گفت: " بی زحمت اونجایی که دو تا پله داره،
نگهدارید."
پسر از پله ها بالا دوید. چیزی نگذشت که پل صدای برگشتن او
را شنید، اما او دیگر تند و تیـز بر نمی گشت. او برادر کوچک فلج و زمین
گیر خود را بر پشت حمل کرده بود. سپس او را روی پله پائینی نشاند و به طرف
ماشین اشاره کرد :" اوناهاش، جیمی، می بینی؟ درست همون طوریه که طبقه بالا
برات تعریف کردم. برادرش عیدی بهش داده و او دیناری بابت آن پرداخت نکرده.
یه روزی من هم یه همچو ماشینی به تو هدیه خواهم داد ... اونوقت می تونی
برای خودت بگردی و چیزهای قشنگ ویترین مغازه های شب عید رو، همان طوری که
همیشه برات شرح می دم، ببینی."
پل در حالی که اشکهای گوشه چشمش را پاک
می کرد از ماشین پیاده شد و پسربچه را در صندلی جلوئی ماشین نشاند. برادر
بزرگتر، با چشمانی براق و درخشان، کنار او نشست و سه تائی رهسپار گردشی
فراموش ناشدنی شدند.
خانمی من شاد باش که از شادی تو دلشادم ، تا تو شادی ز غم هر دو جهان آزادم ، لذت زندگی من همه خرسندی توست ، بی وفایم که وفایت برود از یادم .
♥ اگه معلم جغرافی بودم اسمتو رو بلند ترین قله ی دنیا می نوشتم اگه معلم ادبیات بودم اسمتو تو تمام شعرام می آوردم اگه معلم شیمی بودم اسمتو در گروه حلال ترین محلول ها قرار می دادم اگر معلم زیست بودم قلبت رو از مهربون ترین قلبها می نوشتم ...
تقدیم به خانمی خودم